wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
zagotować się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk Ia, zagotować siętuję się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć wrzeć; zostać doprowadzonym do wrzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uważaj, żeby zioła się nie zagotowały. Mleko już… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakotłować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zakotłować sięłuję się, zakotłować sięłuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonać kilka gwałtownych, bezwładnych ruchów, poruszyć się gwałtownie, często chaotycznie; zakłębić się, wzburzyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Morze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakotłować się — dk IV, zakotłować sięłuje się, zakotłować sięował się «zakłębić się, zafalować, wzburzyć się» Woda zakotłowała się w jeziorze. ◊ Zakotłowało się gdzieś (w tłumie, na placu) «(w tłumie, na placu) powstało zamieszanie» … Słownik języka polskiego
zapienić się — «pokryć się pianą, stać się pienistym; wzburzyć się» Piwo zapieniło się w kuflu. Morze zapieniło się w czasie burzy. przen. «o człowieku: wybuchnąć (gniewem), objawić swą złość» Zapienić się z gniewu … Słownik języka polskiego
rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia … Słownik języka polskiego
wzburzenie — n I 1. rzecz. od wzburzyć. 2. lm D. wzburzenieeń «stan podniecenia, zdenerwowania; niepokój, wrzenie, rozdrażnienie» Gwałtowne, wielkie wzburzenie. Nie móc opanować wzburzenia. Wzburzenie ogarnia kogoś. wzburzenie się rzecz. od wzburzyć się … Słownik języka polskiego
rozgorączkować — dk IV, rozgorączkowaćkuję, rozgorączkowaćkujesz, rozgorączkowaćkuj, rozgorączkowaćował, rozgorączkowaćowany rozgorączkowywać ndk VIIIa, rozgorączkowaćowuję, rozgorączkowaćowujesz, rozgorączkowaćowuj, rozgorączkowaćywał, rozgorączkowaćywany… … Słownik języka polskiego
zawrzeć — I dk XI, zawrzećwrę, zawrzećwrzesz, zawrzećwrzyj, zawrzećwarł, zawrzećwarty, zawrzećwarłszy zawierać ndk I, zawrzećam, zawrzećasz, zawrzećają, zawrzećaj, zawrzećał, zawrzećany 1. częściej ndk «mieścić w sobie, mieć coś jako składnik (dziś tylko o … Słownik języka polskiego
